Podczas tegorocznych nabożeństw wiosennych, obrazem który miał nam pomóc zrozumieć tekst biblijny było „fasolowe spaghetti”.
To taki gatunek fasoli, którego strąki mogą osiągać nawet pół metra długości. Jednak żeby miały taką imponującą długość potrzebują podpory, stelaża wokół którego będą owijać swoje cienkie, elastyczne pędy.
Procesy zachodzące w przyrodzie odzwierciedlają działanie Boga wobec człowieka. Człowiek bez podpory, bez wsparcia Boga, nie potrafi rozwijać się prawidłowo. Tylko mając wsparcie w Bogu może wydawać imponujące owoce, przewidziane dla swojego gatunku.
„Tyś był podporą moją od urodzenia, Tyś pomocą moją od łona matki mojej”. Psalm 71, 6
Żeby podpora spełniała swoje zadanie, i tu znowu obserwacja ze świata przyrody, roślina
musi być bardzo blisko. Roślina oplata podporę, jest z nią wręcz zespolona. I w takich słowach pisze o sobie psalmista: od dzieciństwa jestem zespolony z Bogiem.
Jednak takie słowa są dzisiaj passé. Być blisko Boga od dzieciństwa – to nie jest modne. Dzisiejszy świat spycha Pana Boga na czas starości, ewentualnie na czas choroby. „Kiedy będę na emeryturze, to wtedy będę częściej chodzić do kościoła. Teraz nie mam czasu. Teraz szkoda mi czasu”.
Kiedy „fasolowe spaghetti” zaczyna się piąć?
Kiedy jest małą roślinką. Chrzest Święty jest tym momentem włączenia do Społeczności Boga. To jest ta podpora. Chrzest Św. jest dziełem Boga nie człowieka. Jest aktem niepowtarzalnym, który oddziałuje na całe życie. Jednak żeby Chrzest Święty był skuteczny, musi być połączony z wiarą. A wiary, uczą się dzieci od rodziców.
Wiosenne nabożeństwa to interaktywne kazanie. Nie mogło więc zabraknąć wspólnego tworzenia kazania przez wszystkich uczestników nabożeństwa.
A skorupki użyźniły ziemię w podwyższonych grządkach.
